…πολυταλαντο, προσφερομενο με αγαπη και βαθος ψυχης – Εχει αρωμα σιροπιαστου γλυκου και φοραει πασουμακια
Στο ταξιδι από Αθηνα προς Κομοτηνη με τον μουντζουρι
Μ’αρεσουν τα τρενα
Μ’αρεσουν οι αποβαθρες
Και το ταξιδι ξεκινησε από την αποβαθρα
Ειχε πανσεληνο θαρρω
Ολογιομο φεγγαρι
Και στο walkman επαιζε μουσικη που ξεδιπλωνοταν μεσα από κασετα
Ελληνικο εντεχνο
Παπακωνσταντινου και αλλα τοσα
Ποια είναι αυτή η γλυκεια φωνη που λεει το ομορφο τραγουδι που παει καπως ετσι:;
Η νυχτα ντυνεται γυναικα και ξεκιναει μετα τις 10, πινει, καπνιζει και ξενυχταει και απο ερωτα μεθαει
Παει καιρος που δεν το εχω ακουσει
Δεν θυμαμαι το ονομα της φωνης που το τραγουδαει
Θελω πολύ να το ξανακουσω
Πρεπει η κασετα που περιεχει το τραγουδι αυτό να βρισκεται σε ένα συρταρι στο σπιτι στο ελληνικο με ετικετα ‘εντεχνα’
Περιεχει και ένα τραγουδι του Μαχαιριτσα…πως παει αυτό…μελαγχολησα, νιωθω σαν χαμενος (;) …να…να…να…στην καρδια βαλε πατινι και δυο ρουλεμαν
Αυτά τα τραγουδια μου θυμιζουν τοτε στο προαστειο του Λονδινου που φερει το ονομα Barking, στις εστιες του πανεπιστημιου να τα ακουμε
Και κεινο το βραδυ που κοιμηθηκαμε στο μονο κρεβατι-θα μπορουσαμε να το χαρακτηρισουμε ημιμονο, όπως λεμε ημιδιπλο-
Κι όμως, τα σωματα μας εκαναν φοβερη ασυνειδητη γλυπτικη, γεμισαμε κάθε κενο με τα κορμια μας και καναμε έναν από τους γλυκυτερους υπνους ever!
Το πρωι ανταλλαξαμε εμπειριες. Δεν υπαρχουν αυταπατες. Η φιλια αυτή ξεκινησε ετσι εντονα και ελειξε το ιδιο εντονα μετα από δυο χρονια
Είναι από εκεινες τις φορες που λες: χρειαζοταν ένα τετοιο τελος για να γινει μια καινουργια αρχη;
Όταν πρωτοεφτασα στην Αγγλια ημουν (ή αισθανομουν) αδεια Tabula rasa. Γυναικα χωρις παρελθον
Μεχρι και τον χαρακτηρισμο γυναικα μολις τελευταια κατορθωσα να τον ταιριαξω διπλα στο ονομα μου κι αυτό όχι παντα με επιτυχια
Η βαλιτσα μου περιειχε δυο-τρια τεραστια πουκαμισα και αλλα τοσα πουλοβερ. Το συνολο συμπληρωνε ένα φαρδυ, μακρυ, μαυρο παλτο, όχι δεν ηταν ουτε καν παλτο. Μπουφαν ηταν, απομειναρι των flying jackets που φοραγα τα τελευταια χρονια
Ξενα μου φαινοντουσαν τα ρουχα μου
Ξενα και κατά συνεπεια μακρινα
Ξενη ημουν κι εγω προς εμενα
Μονο που το ανακαλυψα αργα
Σαν να μπηκα στα βαθια νερα του ωκεανου ξεροντας ελαχιστο κολυμπι εφτασα στον ξενο εκεινο τοπο
Η μητερα μου μου πεταξε σωσιβιο όταν ημουν ετοιμη να πνιγω
Στον τηλεφωνικο θαλαμο απεναντι από το πανεπιστημιο σχηματιζοντας μια σειρα από νουμερα συνδεθηκα με ελληνικο:
– Μαμα, ή γυρναω πισω ή αυτοκτονω
–Κανε υπομονη μια εβδομαδα κι αν αισθανεσαι το ιδιο το ξανασυζηταμε και επιστρεφεις
Λιγες είναι οι φορες που εχω ακουσει τοσο δυνατα λογια, αλλα αν είναι τοσο δυνατα, χαλαλι!
Ευαγγελια-Ευσταθια σε μια λεπτη
Ισορροπια
Ευσταθια : καλη σταθεροτητα
Η σταθεροτητα είναι παντα καλη
Το αντιθετο της η ασταθεια
Το καλο (ευ) νέο (αγγελια) η Ευαγγελια προανειγγειλε την Ευσταθια
Ο ρολος της ηταν να ανοιξει τον δρομο
Μονο που οι προφητες κυρησουν-διαλαλουν ποιον προαναγγελουν
Στην αληθινη ζωη, ψηλαφιζουμε το τωρα με τα δαχτυλα του χτες…
Βρεε, φτου ξανά σημερα, που ξανασυναντώ την ίδια λέξη: αστάθεια.
και λέω ξανά και ξανά και ξανά τη συναντώ, γιατί ειναι η δικαιολογία που μου είπε η κόρη μου (δεν ξέρω αν το πιστευε ή αν προσπαθούσε να με παρηγορήσει) δικαιολογώντας μια συμπεριφορά προς εμένα και προς την οικογένεια γενικότερα, ανάρμοστη εντελώς..
Μαράκι μου καλό, εξαιρετικό το σημερινό σου ποστ.
Και πόσο αληθινό 🙂
σε φιλω και σου εύχομαι ό,τι σωστότερο για σένα, να βρεθεί στο δρόμο σου.
🙂
α, και η γυναικεία φωνή μάλλον της Αφροδίτης Μάνου πρέπει να ειναι.
Αφροδίτη Μάνου!
Και τελικά? Γύρισες?
Καλή χρονιά και μην ξανακουνήσεις ρούπι!
Πολύ πολύ τρυφερό και αληθινό!! Φιλάκια πολλά και να έχεις μια χρονιά παραμυθένια!!
καλα το θυμομουν οτι ειναι η αφροδιτη μανου
…
μαριλενα, η ασταθεια ειναι βασανιστικη, αλλοιωνει τα βηματα…οταν ερχεται η αμμος στα ματια το χερι ειναι μουδιασμενο για να σηκωθει να τα προστατεψει
– ετσι το βλεπω ορμωμενη απο τις εμπειριες μου –
——————–
πατσιουρι, μου πηρε μολις κατι ωρες για να συνελθω!
δεν το κουναω αν και ηδη εχω τους πρωτους πειρασμους
:p
————-
ευχαριστω θαλασσινη
🙂
Τις ευχές μου για το νέο έτος.
Καλή χρονιά!
Κάθε αλλαγή είναι δύσκολη μα η ψυχή έχει τους δικούς της δρόμους που βρίσκει για να σωθεί, να βγεί. Και οι μαμάδες άγγελοι φύλακες πάντα. Να’σαι καλά και να έχεις πάντα έναν άγγελο δίπλα σου να σε προσέχει. Φιλιά
Mόνο βασανιστική;
για μένα, από τα χειρότερα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος..
καλημέρα (και γιατί δεν έχεις το κανονικό σου νικ; μπερδεύτηκα μεχρι να καταλαβω πως είσαι εσύ 🙂
Καλημέρα Λεμονάτη Μαρία. Είσαι πολύ τυχερή για αυτό το ταξίδι. Ότι κι αν έμεινε πίσω, ΄τι κι αν συναντήσεις, κάθε ταξίδι είναι μια μεγάλη τύχη. Και δεν εννοώ τα ταξίδια των διακοπών, αλλά τα ταξίδια αυτά που ζεις σε έναν τόπο, συναναστρέφεσαι με άλλους ανθρώπους, άλλες νοοτροπίες. Θα γίνεις πολύ πιο πλούσια, η ψυχή σου θα ανοίξει, και θα δεις περισσότερα με τα μάτια της ψυχής! … θα γνωριστείς… αυτό είναι σίγουρο. Θα γνωριστείς και θα γνωρίσεις…. άσε που θα έχεις και τους φίλους σου από εδώ. :))) Καλό φτερούγισμα στον νέο σου ουρανό! :))
Πάρα πολυ όμορφο το κείμενο και δεν κάνω σχήμα λόγου.
Μια και έχουμε διασταυρωθεί σε άλλα μπλόγκς, καιρός να τα λέμε και απ αυθείας.
Μου αρέσει η αμεσότητα και το συναίσθημα που έχει κάτι να πει και κατι να μου θυμίσει.
Θυμήθηκα την τελευταία φορά που τα ρούχα μου μου χαν φανεί ξένα. Απο τότε εχει αλλάξει η ζωή μου.
Τα ταξίδια ειναι όμορφο πράγμα 🙂
to post den to diabasa giati eipa na kanw dialeimma apo to diavasma tis exetastikis ( too much for me right now!)
dwro:
http://www.zshare.net/audio/6216298bd9a269/
etsi epeidi xerw poso s aresei!
kai epeidi » i mayrila sou kai i eytuxia sou, pane xeri xeri»
xxx
κιτσομητσο ευχαριστω
———–
ευχαριστω βροχουλα
————–
γεια σου μαριλενα
οταν ειμαι συνδεδεμενη (logged in) στον λεξιτυπο εμφανιζομαι σαν mvlassop
συνηθως ξεσυνδεομαι για να αφησω σχολιο αλλα καμμια φορα ξεχνιεμαι…
—————-
νικο ευχαριστω για τα ομορφα σου λογια
το ταξιδι ξεκινησε εδω και μια δεκαετια…
————–
απαραμυαλε καλως ορισες κι απο δω.
ειναι ομορφο να μοιραζεσαι εμπειριες -και ταξιδια-…
————–
χρυσοπσαρακι εισαι σαινι 😉
καλη τυχη με την εξεταστικη…
Την καληνύχτα μου Μαρία…
Ορίστε, ήρθα και εγώ από εδώ.
Μετά τό ξεσκόνισμα, είπα να έρθω μιά βόλτα.
Σου αρέσουν τά τρένα έ! χμμ!!!
http://hk.youtube.com/watch?v=XVDbF1VQOLY&feature=related
Καλή διασκέδαση
…Tαξίδι, τρένο, απόσταση, ρούχα ξένα, σκηνές απο παιδικές φαντασιώσεις μου που χάθηκαν οταν μεγάλωσα κι ας το καθυστερούσα αυτό.
Πολύ όμορφο κείμενο Λεμονάτη, ενας απο τους λόγους να διαβάζει κανεις κάποια μπλόγκς.
…
έχει λίγο κρύο και υγρασία μέσα στο ποστ δεν ξέρω…
παίζει να την άρπαξα
ανεμοσκορπισμενους χαιρετισμους νικο
———————
αλεξη, εισαι φοβερος
σε ευχαριστω
βαλε τη σελιδα στα αγαπημενα γιατι θα ξαναμιλησω για τρενα και θα θελω κι αλλο βιντεακι
——————–
τζονακο χαιρομαι που σου εφερε αναμνησεις απο τη ζωη σου
το κειμενο μου
στο επανηδειν
——————
ναριτα, καταλαβαινω τι λες
ειναι και λιγο μετεωρο επισης
βαλε κατι ζεστο επανω σου και κατσε σε στερεο εδαφος -κατα προτιμηση ξυλινο- για λιγα λεπτα κι ολα θα πανε καλα
Οπως το’πες.
Με άρωμα σιροπιαστού γλυκού.
Γλυκό και ζεστό.
Να’σαι καλά Μαράκι!
Τζάμπα τόση ώρα έψαχνα να βρω την Αφροδίτη Μάνου!
υγ πω πω
υγ χάθηκε να δω πρώτα τα σχόλια??!
καλη συνεχεια μαρακι!!! αυτα θα θυμησε και θα χσμογελας καποια μερα 🙂
Πλάκα έχει όταν τα θυμάσαι μετά απο καιρό ε?
Εκείνη τη στιγμή λες οτι δεν αντέχεις άλλο, οτι θα πεθάνεις, οτι δεν υπάρχει περιπτωση κτλ κτλ.
Και κάποια στιγμή στο μέλλον που τα θυμάσαι ολα αυτά σου φαίνονται αστεία σχεδόν.
Τόσο απλά που μοιάζουν όλα μετά απο λίγο, μετά απο ενα λεπτό, μετά απο πέντε μήνες, μετά απο δέκα χρόνια.
Και γιατί να παιδευόμαστε τότε?
Αφού στο τέλος ολα βρίσκουν το δρόμο τους θέλουμε δε θέλουμε και μετά όταν κοιτάμε πίσω χαμογελάμε στην απλότητα.
Ηρεμία, τάξις και ασφάλεια.
Έτσι.
Έτσι, έτσι σου λεω!
Χοχοχο!!!
Τα φιλιά μου.
(ελπίζω να μην με λογοκρίνει πάλι αυτό το άθλιο κατασκεύασμα του σατανα…)
Ε όχι!
Απαράδεκτο….
Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η ιστορία…….
Ωιμε!
Φεύγω!
τι ωραίες φωτογραφίες….
καλή χρονιά!!!
Καλησπέρα αγαπητή Μαρία που είσαι και λεμονάτη.Το ποστ το διάβασα από την πρώτη μέρα που το ανέβασες.Αλλά όταν είμαι στα πτώματα δύσκολα θα καταλάβω το νόημα ώστε να δώσω απάντηση.Άλλωστε ότανείμαι στα πατώματα δεν φτάνω το πληκτρολόγιο.Ο σημερινός σεισμός με ανέβασε είναι η αλήθεια γι αυτό και θα απαντήσω.
Είναι πραγματικά εξαίσιο ποστ.Από τα λίγα που γράφονται μέσα από την ψυχή και όχι για να μαζέψεις κόσμο.Το ταξίδι μπορεί να μην φέρει και τίποτα μπορεί και τα πάντα.Ακούω τους υπόλοιπους να λένε πως θα είσαι πιο πλούσια απο αυτό.Διαφωνώ.Αν είναι να γίνεις πιο πλούσια θα γίνεις και με άλλους τρόπους(ψυχικά πλούσια πάντα).Αν δεν θες,όσα ταξίδια και να κάνεις,θα είναι δώρον άδωρον.Και εσύ από ότι καταλαβαίνω είσαι ήδη.Άρα θες.Οπότε καλώς και επιμένεις.
Ντιφάιν γυναίκα…Ποιός φτάνει σε τί ώστε να καταταγεί στον όρο γυναίκα.Προτιμώ άνθρωπος.Αν είναι γυναίκα σαν δεσποινιδούλα που στο μυαλό έχει οσμές από σανέλ και όχι φαιά ουσία…προτιμώ την μη γυναίκα.
Το τέλος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αρχής και το αντίθετο.Κάτι σαν το αυγό με την κότα.Εμείς υπάρχουμε για να δώσουμε χρώμα ή απλώς να τονίσουμε ένα από τα δύο.Αν το κάνεις και στα δύο τότε ίσως να έχεις βρει τον δρόμο για την ευτυχία.
Συγνώμη για το μεγάλο σεντόνι αλλά όπου α;γγίζομαι έτσι γράφω.Τα υπόλοιπα ίσως με μέιλ.Προς το παρόν…εύχομαι να βρεις και τοτέλος και την αρχή αλλά κυρίως και την μέση που τόσο παραμελούμε.
Γράφεις υπέροχα…
Α και κάτι τελευταίο…η αστάθεια έχει κάτι που χρήζει να το κοιτάξεις…πέτρα που κυλά δεν χορταριάζει…είναι όμορφο καμιά φορά να σου έρχονται τα πάνω κάτω…απλά όχι συνέχεια…με μέτρο…μέτρον άρστον…Φιλί
Καλη εβδομάδα και «καλή όρεξη»
aqua απ’οτι καταλαβα εσυ χουχουλιασες μες το κειμενο…
κρυο και υγρασια vs γλυκο και ζεστη = ισοπαλια
———————-
τσαπερδονα τελικα την βρηκες την αφροδιτη μανου ή οχι πριν κοιταξεις τα σχολια;
————————
εχεις πολυ δικιο μωβακι
🙂
—————
καλη χρονια ταξιτσου!
οι φωτογραφιες ειναι οντως αψογες
ειναι του wili_hybrid στο flickr
η διευθυνση για να δεις αυτες και αλλες ομορφιες ειναι η εξης:
http://www.flickr.com/photos/wili/page3/
————————-
αγαπητε island
οντως οταν εισαι στα πατωματα ειναι δυσκολο να φτασεις το πληκτρολογιο εκτος αν το φερεις κι αυτο στα μετρα σου.
ευχομαι ο σεισμος να σου ανεβασε τη διαθεση κι οχι να εισαι ανεβασμενος σε ενα σωρο μπαζα…
τα του νοηματος δεν τα σχολιαζω…καταλαβαινω ποσο βαρυγδουπο ειναι το κειμενο που εγραψα και σε ευχαριστω πραγματικα για τα καλα σου λογια!
εχεις δικιο για τα ταξιδια…σιγουρα εξαρταται και η σταση του ταξιδευτη. παντως παρολο που μπορουμε να κλεισουμε τα ματια στα ερεθισματα του καινουργιου τοπου ειναι πιο δυσκολο να αποφυγουμε τις αληθειες του εαυτου μας. ειναι σαν να αφηνεις πισω σου το προστατευτικο κουκουλι και να βαδιζεις εκτεθιμενος…
με τον ορο γυναικα εννοω εναν ωριμο ανθρωπο γενους θηλυκου…μπεμπης-μπεμπα, αγορι-κοριτσι, νεαρος-κοπελα, αντρας-γυναικα.
την καλη πλευρα της ασταθειας την οποια περιγραφεις την ονομαζω αυθορμητισμο και μαρεσει πολυ! εδω μιλαω για την ελλειψη προσανατολισμου, την θολουρα…
το μετρον αριστον ειναι απο τα αγαπημενα μου ρητα…
εδω θαμαστε να τα ξαναπουμε
σε ευχαριστω για τον χρονο σου
🙂
———-
αλεξη, εισαι φοβερος στο ξαναλεω!
εντυπωσιακοτατο το τρενο
τι καπνος
και ποσο αργα παει
ακριβως ενα τετοιο τρενακι ειχα μικρη
ευτυχως δεν εβγαζε καπνο
θα το χα ντουμανιασει το διαμερισμα
😛
τι ωραια που τα λες βρε γλυκεια μου unlearn και ποσο διαολεμενο ειναι οντως αυτο το παλιομηχανημα
παλι για spam σε περασε
ουτε εγω την αντεχω αυτη την κατασταση
δεν ξερω τι μπορω να κανω
θα το ψαξω οσο μπορω
αμαν πια
Εκπληκτος … αν και καταλαβαίνω ότι αυτό που λέω δεν είναι καταρχήν … χμ , καταλαβαίνεις όμως , έτσι δεν είναι ;;;
Το αναγνωρίζω το λάθος μου και προχωράω. Ναι δεν είναι δυνατόν να σχηματίσεις εικόνα για κάποιον άνθρωπό μέσα από μερικά κειμενάκια ενός blogg … Μιά αρχίκη ενύπωση , ναι ! Αυτό γίνεται … μα πόσα από κάτω δεν υπάρχουν !!! Και σε δεύτερη και τρίτη και τέταρτη ανάγνωση … έτσι σιγά-σιγά ανακαλύπτονται …
ΤΟ χάρηκα το σημερινό σου λεμονάνθιστό κορίτσι …
keep going ….
Μαρια λεμονατη,
Γνωση ,εμπειριες μεσα απο ασταθεις και ευσταθεις διαδρομες.Με μια γεματη βαλιτσα απο αντοχη ,υπομονη,και ονειρα.
Μια χαρουμενη χρονια να εχεις .Με ολες σου τις επιθυμιες να παιρνουν σειρα για να πραγματοποιηθουν.